İki Çocuk...

[harbisamsunsporlu5517]

İki Çocuk...



Üstteki fotoğrafa birazdan geleceğim...

Neler kaybettiğimizin, geçen zamanın hızlı bir şekilde aleyhimize işlediğinin ne kadar farkındayız bilmiyorum.

Yıl 2009 ve oğlum Ertuğrul 7 yaşında; ben de 1986 yılında 7 yaşımda idim.

Oğlumun görebildiği Samsunspor, alt ligde, küme düşmeme mücadelesi veren, odasına posterini asabileceği bir tek oyuncuya bile sahip olamayan bir takım durumunda. Oğlum yine de Samsunsporlu, sadece Samsunsporlu ama ne yalan söyleyeyim futbolla pek ilgili değil. İlk başlarda üzülüyordum, "benim gibi adamın oğlu nasıl olur da futbola ilgisiz kalır" diye ama şimdi sevindiğimi bile söyleyebilirim. Çünkü futbola ilgisi olsa bana soracağı ahiret suallerine nasıl cevap verebilirim ki? Öyle ya, hakim futbol düzenindeki tazyik sisteminden kaçabilmesi bir idealistlik gerektirir; malumunuz çocuklarda idealizm olmaz! Bu kahrolası İstanbul düzenine direnmek bir nevi kahramanlıktır; çocuklar kahraman da olamaz!

Filmi 23 yıl öncesine sarıyorum ve bu sefer ben 7 yaşındayım. Dünyayı yeni tanımaya başladığımız zamanlar ve daha okuma yazmayı ilk söktüğümüzde gazetelerde Samsunspor'un liderlik ya da Tanju'nun gol haberlerini okuyorum belki de heceleyerek. Daha İstiklal Marşını, Fatiha'yı bile ezberlemeden başka bir şey ezberlemişim.

1- Fatih, 2- Jovanovski, 3- Zafer, 4- Muzaffer, 5- Yaşar, 6- Emin, 7- Rıfat, 8- Savaş, 9- Orhan, 10- Tanju, 11- Erol...

Şehrimizin takımı Samsunspor vurduğunu deviren, Birinci Ligde şampiyonluğa koşan bir takım. Bugün bazı insanlarla karşılaşıyorum, diyorlar ki, " Menteşoğlu zamanında biz de çok deplasmana gittik; biz de Samsunspor'u tutuyorduk!" İyi de kardeşim o takımı tutmamak ayıpmış zaten, değil deplasmana sürgüne gidilirmiş o takım için... Marifet değil ki bu!

Şimdi gelelim üstteki fotoğrafa. Orada yıl 1986 ve ağabeyimle beni aldığı gibi İlyasköy'deki top oynanan arsalardan birisine gelen babam çekmiş resimlerimizi. Fotoğrafın çekildiği günü hatırlamıyorum ama o yıllara ait haddinden fazla şey hatırlıyorum. O yıllardan hatırlamadığım şeylerden birisi de çocuklar için İstanbul takımı formaları. Samsun'da yoktu böyle bir şey; hoş olsa da kimse giymezdi zaten... Şimdi şehir ekabiri kurdelesini kesiyor!

İki buçuk sene önce yine bir mağlubiyet hüznüyle bir yerlerde şunları yazmışım.

"Maçlarda çok defa görüyorum Samsunspor atkılı, formalı çocukları. Muhtemelen babalarının, amcalarının elinden tutmuşlar ve maça gelmişlerdir.

Peki, şimdi siz bu çocukların yerinde olsanız bu Samsunspor'u daha ne kadar tutarsınız. Hadi, biz yaşımızı aldık ve kendimizi avutacak ideallerimiz var ama bunlar daha çocuk. Arkadaşları "Fenergassaraybeşktaş" derken onlara hangi takımı tuttukları sorulunca gururla "Samsunspor" diyebilecekler mi? Hadi biz, Tanju'lu, Fatih'li, Ertuğrul'lu, Timofte'li, Celil'li, Serkan'lı Samsunspor'u izledik ama bu çocuklar odalarının duvarlarına Marciel'in mi posterini asacaklar?

Ben Samsunsporluyum ama yeni nesil nasıl olacak da Samsunsporlu olacak? Bazıları az zamanda çok iş yaptılar(!); adeta tasfiye ettikleri adamın mirasını da tükettiler..." 

Biz sadece sahada maç kaybetmiyoruz; şehrimizin kimliğini, yerelliğimizi, ruhumuzu, markamızı, gururumuzu kaybediyoruz. Her geçen gün ziyandayız...

Artık normale dönmemiz lazım; yoksa en sonunda ruh sağlımızı da kaybedeceğiz.
Çok özledim Samsunspor'u...

http://www1.samsunspor.biz/koseyazisi-Iki_Cocuk_-5870

mehmet abi mükemmel bir insansın bütün yazılarını gururla okuyorum cevremdeki çocukları  samsunsporlu yapmak için elimden ne gelirse yapıyorum ne yazıkki onlara bu duygu asılamak gercekten cokzor eger bu cocukları altyapıya kazandırırsak hem samsunsporumuzun altyapısını güçlendirmiş oluruz hemde onlara bu duyguyu daha kolay aşılamış oluruz bu sene kendi kardesimi futbola vermeyi düşünüyordum ailemide ikna etmiştim ama nereye basvuracagımı bilemediğim için bunu ertelemek zorunda kaldım sitemiz aracılığıyla bu sorunuda ortadan kaldırabilirizmiyiz böyle bir oluşum için elimden ne geliyorsa yapmaya hazırım

[Tribün_ali]

İkiside çok güzel yazı kais ellerine sağlık damardan bağlıyor

[mehmet yılmaz]

mehmet abi mükemmel bir insansın bütün yazılarını gururla okuyorum cevremdeki çocukları  samsunsporlu yapmak için elimden ne gelirse yapıyorum ne yazıkki onlara bu duygu asılamak gercekten cokzor eger bu cocukları altyapıya kazandırırsak hem samsunsporumuzun altyapısını güçlendirmiş oluruz hemde onlara bu duyguyu daha kolay aşılamış oluruz bu sene kendi kardesimi futbola vermeyi düşünüyordum ailemide ikna etmiştim ama nereye basvuracagımı bilemediğim için bunu ertelemek zorunda kaldım sitemiz aracılığıyla bu sorunuda ortadan kaldırabilirizmiyiz böyle bir oluşum için elimden ne geliyorsa yapmaya hazırım

Süleyman ben şu an il dışındayım; Samsun'a dönünce ararım seni inşallah.

[grkn55]

murat çakır ve mehmet abinin yazıları beni çok duygulandırdı keşke o dönemlere yetişebilseydik.
ben ilk maçıma 6 yaşımda gittim.ramazan ayıydı babam yarın oruç tutarsan seni maça götürcem demişti.kireçtepeden yürüyerek bütün mahalle maça gittiğimizi hatırlıyorum.boluspor maçıydı 2-1 yenmiştik hiç unutamam o günü.şimdi biz çocuklarımıza bu sevgiyi nasıl aşılıcaz bilemiyorum.